Pauwels people

Dodentocht als inspiratie voor OpEx

09 okt 2019
Mensen zijn tot verbazingwekkende dingen in staat. Onze collega Kris Van Nieuwenhove, een senior OpEx-expert, is daar een goed voorbeeld van. Dit jaar heeft hij de Dodentocht van 100km in Bornem voor de derde keer gelopen om geld in te zamelen voor Rode Neuzendag!

Kris, kan je jezelf even kort voorstellen voor de mensen die je nog niet kennen?

Uiteraard. Ik ben Kris Van Nieuwenhove, 48 jaar en sinds maart 2015 in dienst bij Pauwels Consulting. Momenteel werk ik bij Elaut NV en Metaco NV aan een stockreductieproject. Hiervoor willen beide bedrijven ook meer gaan werken met een KANBAN-systeem.

Waar ligt de uitdaging in OpEx projecten?

Voor mij, ligt de uitdaging in het realiseren van een tastbaar resultaat waar de klant mee tevreden is en dat tegen de gevraagde datum. Daarnaast is het altijd meegenomen om nieuwe bedrijven en hun cultuur te leren kennen.  Deze ervaringen helpen vaak om bij een nieuwe opdracht snel te kunnen integreren in een nieuw team.

Aan welk project heb je de mooiste herinneringen?

Oh, er zijn er verschillende maar als ik er echt eentje moet uitpikken, dan ga ik voor mijn 2e project dat ik ooit bij GSK heb gedaan: Het introduceren van herbruikbare gesteriliseerde brillen die door een externe partner worden gesteriliseerd. Dit project omvatte zowat alles waarmee je in een project kan geconfronteerd worden en een oplossing voor moet bieden, gaande van technische en logistieke issues maar ook de nodige personeelsgebonden zaken.

Dat lijken me boeiende projecten! Maar wat me ook boeiend lijkt is de Dodentocht! Hoe heb je de Dodentocht ervaren?

De Dodentocht is altijd een mix van emoties. Vooral positieve emoties! De tocht is fysiek en mentaal zwaar.

Voor de mensen die de tocht niet kennen: je start op vrijdagavond 21u en je moet ten laatste aankomen op zaterdag 21u. Je hebt dus slechts 24u om 100km te stappen, te lopen of een mix van beide. “Het gebruik van wieltjes, onder welke vorm ook, is verboden”, zo staat het in het reglement. De tijdslimiet en de sluitingsuren van de controleposten langs de weg bezorgden ons wel wat stress op het einde.

Hoe bedoel je?

In die 24u mag je jouw pauzes voor eten, drinken en verzorging zelf inplannen maar de controleposten langs de weg gaan op een bepaald uur gewoon dicht. In 2016 en 2018, kreeg kreeg ik op het einde van de tocht behoorlijk last van blaren (in 2017 was ik er niet bij door een knie-operatie na een ski-ongeval). In 2016 had ik dus meer verzorging nodig. Bij de laatste vijf controleposten was het echt een race tegen de klok! Bij één controlepost hadden we nog maar 20 minuten over op het schema…

Met de ‘lessons learned’ uit de deelname in 2016 was dit tijdsdrukprobleem in 2018 niet meer aanwezig, de blaren echter wel… Maar als je al 75km ver bent, verbijt je de pijn, doe je snel zelf een EHBO-verzorging en stap je door. Opgeven is dan geen optie meer.

Met wie heb je de voorbije tochten gelopen?

In 2016 ben ik gestart met het gezelschap van nog 3 anderen, waaronder mijn echtgenote. Samen met haar, ben ik toen over de finish gestapt op zaterdag rond 20u . Een mooi moment dat ik nooit meer vergeet!  Helaas heeft er toen wel iemand op 60km moeten opgeven.

In 2018 ben ik opnieuw met 3 anderen gestart en hebben we met 2 de aankomst bereikt. Ik was toen rond 16u aan de aankomst, ondanks blaren. In 2019 heb ik het anders aangepakt en heb ik geleerd hoe ik blaren kan vermijden. Samen met mijn compagnon zijn we toen om 15u45 over de finishlijn gestapt met een brede glimlach zoals je op onderstaande foto kan merken.

Kris finishes Dodentocht

Vanwaar die motivatie om zo’n lange tocht te lopen?

“Een gezonde geest in een gezond lichaam” is mijn levensvisie. Sinds de knieoperatie, is het niet meer aangewezen om nog lange afstanden te lopen (wat ik heel graag deed), vandaar de overstap op het stappen. Waarom dan die lange afstanden? Het is een mentale afspraak en test met jezelf. Vaak denk ik tijdens het uitvoeren van mijn project, wanneer één of ander onverwacht probleem opduikt: “je heb 3 Dodentochten uitgestapt…dan ga je dit ook tot een goed einde brengen”.

Daarnaast hebben we ons tijdens elke Dodentocht laten sponsoren voor Rode Neuzendag, een goed doel voor kinderen die het psychisch iets moeilijker hebben in onze maatschappij. Ook dat motiveert om door te gaan wanneer je eigenlijk zin hebt om te stoppen.

Het fysieke aspect lijkt me inderdaad niet te onderschatten. Heb je nog speciaal voor de Dodentocht getraind?

In 2016 heb ik het 3-maandenschema gevolgd dat je kan terugvinden bij de organisatie en Wandelsport-Vlaanderen. In 2018 heb ik het 6 maandenschema gevolgd in de hoop geen blaren meer te hebben (maar tevergeefs dus) en in 2019 heb ik terug het 3 maandenschema gevolgd.

Met de nodige kennis en ervaring uit de eerste 2 deelnames heb ik intussen geleerd welke zones van mijn voet ik moet intapen en zo heb ik in 2019 éindelijk de tocht blarenvrij uitgestapt!

Kris & Floriane dodentocht Pauwels ConsultingHeb je onderweg veel contact gehad met andere deelnemers?

Ja, dat gaat heel natuurlijk. Soms had je vrienden of kennissen die een eindje meeliepen en soms ging je naast iemand anders lopen om die deelnemer moed in te spreken.

Iedereen sprak elkaar spontaan aan. Echt leuk. Iedereen was er tenslotte met hetzelfde doel en iedereen heeft dezelfde pijn en ongemakken. Dat schept een band.

Wat waren je mooiste momenten?

met kop en schouders dé mooiste: de finishlijn bereiken samen met mijn echtgenote in 2016.

De aankomst dit jaar (2019) was ook wel speciaal omdat ik in de voorbije edities nooit samen met een andere  stapcompagnon was aangekomen. Voor hem was het zijn 4e deelname nadat hij de eerste 2 succesvol had uitgestapt en vorig jaar op 80km moest opgeven door een zonneslag en een mentale dip. Dit jaar heeft hij vooraf amper kunnen trainen. Het was dan ook mijn doel om samen met hem over de streep te stappen. Zeker omdat het (voorlopig) onze laatste keer was dat we de Dodentocht stappen. Wij zijn er samen in geslaagd! Het Pauwels motto heeft geholpen in de moeilijke momenten: “als je snel wil gaan, ga dan alleen. Als je ver wil gaan, ga samen”!

Wat was je moeilijkste moment?

Mijn moeilijkste moment brak aan wanneer ik na 70 à 80km moest stoppen om mijn blaren te verzorgen. Je zit dan enkele minuten neer. Het duurt nadien wel enkele kilometers vooraleer je terug een goed stapritme vindt en terwijl tikt de klok maar verder af… Gelukkig heb ik dit in mijn laatste deelname niet meer moeten meemaken!

Heb je ooit aan opgeven gedacht?

Opgeven staat niet in mijn woordenboek (haha) . Als ik een doel zet, ga ik ervoor. Opgeven zou zonde zijn van alle trainingstijd.

Kris Dodentocht diplomaAls een echte OpEx’er, had je na jouw vorige deelnames een lijstje ‘lesson learned’ opgesteld, heb je die gerespecteerd dit jaar? 

Uiteraard! De evolutie in aankomsttijden zijn daar het mooie bewijs van, ook al is het geen wedstrijd:

2016: aankomst om 20u met blaren
2018: aankomst om 16u met blaren
2019: aankomst om 15u45 zonder blaren

Zijn er lessen die je meeneemt van de dodentocht en kan toepassen tijdens je projecten?

  • De belangrijkste les: NOOIT opgeven, hoe hard en moeikijk het soms ook lijkt en opgeven de makkelijke uitweg is… NOOIT opgeven.
  • De tocht zelf is een aantal uren afzien maar eens je de aankomst bereikt, geniet je de ‘eeuwige Dodentocht-roem’ en vaak bewondering bij al wie de tocht nog niet of slechts deels heeft gestapt. Een project bekijk ik ook zo: even doorbijten om nadien een mooi resultaat neer te zetten waar de opdrachtgever tevreden mee is.
  • Een goede voorbereiding verhoogt jouw kans op succes!

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer