Jobs

Categorie: Pauwels people

Pauwels people

Werken als Serialization Project Manager – Thomas Santy

27 mei 2019
In onze reeks 'Pauwels People' stellen onze collega’s zich voor en vertellen zij over hun projecten en hun ervaringen. Vandaag maken we kennis met Thomas Santy, Serialisation Project Manager bij Pauwels Consulting.

Dag Thomas, kun je kort iets over jezelf vertellen?

Thomas: Graag! Mijn naam is Thomas Santy, ik ben 30, en ik woon in een kleine gemeente in Hainaut met mijn vrouw en ons pasgeboren dochtertje.

Wat doe je naast je werk?

Thomas: Wel, het grootste deel van mijn vrije tijd spendeer ik uiteraard samen met mijn vrouw en dochter. Verder ben ik ons huis een opfrisbeurt aan het geven. Dat is ook best tijdrovend.

Welke studies heb je gevolgd?

Thomas: Ik heb een Master in Business Engineering van de Louvain School of Management, met Supply Chain Management als specialisatie. De Louvain School of Management is de internationale business school van de Université Catholique de Louvain (UCL) in Louvain-la-Neuve.

Waarom heb je besloten om Business Engineering te studeren?

Thomas: De brede vorming van deze academische opleiding sprak me erg aan. Het was een combinatie van enerzijds technische vakken zoals chemie en fysica en anderzijds cursussen waarbij soft skills zoals management en politieke economie aan bod kwamen.

Wat is je professionele achtergrond?

Thomas: Ik ben eigenlijk al bijna vanaf het begin van m’n carrière als consultant actief in de farmaceutische industrie. Op dit moment houd ik me vooral bezig met logistiek beheer, operations en supply chain projecten.

Hoe ben je met Pauwels Consulting in contact gekomen en wat was je eerste indruk van het bedrijf?

Thomas: Pauwels Consulting bood me een mooi project aan net op het moment dat ik een nieuwe uitdaging zocht. En ik hoef jullie wellicht niet te vertellen dat Pauwels Consulting meteen een goede indruk maakte. (glimlacht)

Kun je iets meer vertellen over je huidige project?

Thomas: Op dit moment werk ik in het Program Management Office van een internationaal farmaceutisch bedrijf in Braine-l’Alleud. Onze dienst implementeert nieuwe maatregelen en regelgeving – gelinkt aan de serialisatie van medicatie – in de supply chain van onze klant.

“Serialisatie is meer dan een willekeurig nummer op een doos; het is een complexe set van activiteiten die een impact heeft op de hele supply chain.”

Wat is het doel van dit project?

Thomas: Wij moeten ervoor zorgen dat alle regelgeving met betrekking tot serialisatie correct opgevolgd wordt in alle landen die medicatie ontvangen van en verkopen aan onze klant. Dat is best wel een uitdaging omdat we met strakke deadlines werken in een omgeving die voortdurend verandert.

Wat zijn de tijdslijnen van het project?

Thomas: Tja, het is een vrij complex en delicaat project, dus het gaat op z’n minst nog wel een aantal jaren lopen.

Wat zijn jouw verantwoordelijkheden tijdens het project?

Thomas: Bij het Program Management Office voorzien we de structuur, richtlijnen en controlemechanismen voor alle projecten die gelanceerd zullen worden als onderdeel van het huidige programma.

Wat vind je interessant aan dit project?

Thomas: Het is een uitdagend project. Daar houd ik wel van. Het kader waarbinnen we werken verandert voortdurend omdat veel landen op dit moment nog volop regelgeving aan het formuleren zijn.

Verder heeft ons project ook een impact op de hele supply chain. Het End-to-End proces moet dus voortdurend goed geanalyseerd en beheerd worden.

Heb je al interessante dingen geleerd tijdens dit project?

Thomas: Serialisatie is meer dan een willekeurig nummer op een doos; het is een complexe set van activiteiten die een impact heeft op de hele supply chain. Dat is een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd.

Wat zijn je ambities voor de toekomst? Aan welke projecten zou je hierna willen werken?

Thomas: Wel, ik wil eigenlijk vooral blijven leren en blijven groeien. In de toekomst zou ik dan ook graag blijven focussen op supply chain en operations.

Bedankt voor het fijne interview, Thomas, en nog veel succes met je al je projecten!

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Werken als consultant: GDP consultancy

23 apr 2019
De publicatie van de EU-richtlijnen voor goede distributiepraktijken (GDP) in maart 2013 heeft veel bedrijven in de farmaceutische en biotechnologische toeleveringsketen ertoe aangezet te investeren in systemen en procedures om zo snel mogelijk aan het nieuwe GDP te voldoen en te blijven voldoen.

Hoewel de meeste grote farmaceutische en biotechnologische bedrijven hun eigen teams hebben om de nieuwe GDP-richtlijnen te interpreteren, te implementeren en op te volgen, werken veel kleinere bedrijven nog steeds aan hun GDP-certificering.

Cogezaf is één van deze bedrijven. We spraken met Cogezaf’s Managing Director Pascal Bruyr, Quality Officer Marie France Dhondt en GDP expert Lieven Van Landuyt (Pauwels Consulting) om te leren hoe ze Cogezaf in overeenstemming willen brengen en houden met de EU GDP richtlijnen.

“De vraag naar betrouwbare leveringen is groot.

Marie France, bedankt om ons hier in Gembloux te hebben. Kan je ons iets meer vertellen over Cogezaf en haar activiteiten?

Zeker! Cogezaf is een groothandelaar in farmaceutische producten. Wij zijn gevestigd in Gembloux tussen Brussel en Namen. We exporteren farmaceutica naar het Afrikaanse continent, in het bijzonder naar Congo.

Waarom Congo?

Jaren geleden werkte onze directeur als vrijwilliger in Congo. Hij werd verliefd op het land en zag een enorm potentieel in de export van farmaceutica naar het land. Zo werd Cogezaf geboren.

Waarom is er zo’n enorm potentieel in Congo?

Er zijn veel buitenlanders in Congo. Velen van hen werken in de mijnbouw. Deze mensen moeten voor hun eigen gezondheidszorg en medicijnen zorgen, dus de vraag naar farmaceutische producten en betrouwbare voorraden is groot.

“Wij hebben het grootste marktaandeel in Congo. We werken hard om deze positie te behouden.”

Hoe ziet uw toeleveringsketen eruit?

We krijgen onze eisen uit Congo. We krijgen alle producten hier in Gembloux en we verschepen ze naar Matadi, de belangrijkste haven van Congo. Vanaf dat moment zorgt Getraco, onze belangrijkste partner in Congo, voor de goederen. Getraco brengt de goederen van Matadi naar Kinshasa. In Kinshasa is er een grote markt voor farmaceutische producten. Daar kopen onze klanten onze producten.

Aan welke organisaties verkoopt u?

We verkopen farmaceutische producten aan ziekenhuizen, apotheken en lokale distributeurs. Op dit moment hebben we het grootste marktaandeel in Congo. We werken hard om deze positie te behouden en onze activiteiten verder uit te breiden.

Waar wilt u uw bedrijf precies uitbreiden?

Op dit moment doen we het grootste deel van ons werk in Kinshasa, maar we zijn van plan om onze activiteiten uit te breiden naar het oosten en het zuiden. We richten ons vooral op de uitbreiding van ons bedrijf naar de provincie Katanga en de hoofdstad Lubumbashi.

Hoe houdt u uw leidende positie op de markt?

We proberen onze leidende positie te behouden door een mix van gerichte bedrijfsontwikkeling en langetermijninvesteringen. Zo richten we ons momenteel op het volledig in overeenstemming brengen van Cogezaf met de EU Good Distribution Practices vanaf maart 2013.

Hoe zal een GDP Certificering u helpen uw positie te consolideren?

Een GDP Certificering zal ons op 2 manieren helpen. Enkele maanden geleden werden we gecontacteerd door een groot farmaceutisch bedrijf om hun producten naar Congo te verschepen. Om dit partnerschap te kunnen landen, moeten we echter volledig in overeenstemming zijn met de nieuwe EU GDP richtlijnen. Een bijkomend voordeel van een GDP-certificering is dat de meeste van onze concurrenten in Congo nog niet voldoen aan de GDP-richtlijnen.

Hoe ver bent u nog van het behalen van het GDP-certificaat verwijderd?

Uit een externe audit van enkele maanden geleden is gebleken dat er nog werk aan de winkel is. Daarom hebben we besloten een externe partij uit te nodigen om ons te helpen met de certificering. Daarom hebben we ons tot Pauwels Consulting gewend.

Hoe bent u in contact gekomen met Pauwels Consulting?

We vonden u via uw website. We vonden de duidelijkheid van uw website, de professionele presentatie van uw bedrijf en het feit dat u een kantoor heeft in Zwitserland, het land waar een van onze grootste farmaceutische partners gevestigd is, erg prettig. En we waren ook op zoek naar een multidisciplinair team dat ons nu en in de toekomst kan helpen. Het werken met een externe partner is zeker een investering, maar we verwachten een goede return on investment.

Hoeveel tijd kostte het om een GDP expert te vinden?

Dat moet hooguit een maand zijn geweest, vooral omdat ik op dat moment veel reisde. We kregen snel antwoord op ons eerste verzoek en we hebben Lieven in een mum van tijd aan de praat gekregen.

Dat brengt ons bij jou Lieven. Lieven, kan je je project hier bij Cogezaf kort omschrijven?

Tuurlijk. Toen ik hier kwam, had Cogezaf net een externe GDP-audit gehad. Uit die audit bleek dat Cogezaf een GDP-licentie had en een aantal procedures, maar die waren nog niet in een ‘levend systeem’ georganiseerd. Cogezaf moest investeren in haar kwaliteitssysteem en de documentatie van haar validatie- en kwalificatieprocedures.

En daar heb je ze mee geholpen?

Precies. Toen ik binnenkwam, heb ik eerst de resultaten van de audit geanalyseerd. Ik zag 2 hoofdprioriteiten: 1) het kwaliteitssysteem moest worden herschreven tot een duidelijk plan met acties en prioriteiten en 2) alle validatie- en kwalificatieprocedures van systemen moesten volledig worden gedocumenteerd. Er waren voldoende procedures beschikbaar, maar slechts enkele daarvan werden daadwerkelijk op papier gezet.

Hoe heeft u uw prioriteiten in praktijk gebracht?

Mijn eerste prioriteit was om alle belanghebbenden te overtuigen van het belang van de naleving van het BBP. Dat was niet al te moeilijk: Cogezaf was vastbesloten om vanaf dag 1 de GDP-certificering te krijgen. Daarna heb ik de documentatie van het kwaliteitssysteem en de documentatie van de belangrijkste systemen en processen bijgewerkt. Tegelijkertijd heb ik Marie France opgeleid om ervoor te zorgen dat het bedrijf voldoet aan de GDP-richtlijnen.

“GDP compliance is een doorlopend proces.”
Zijn er nog problemen met betrekking tot het BBP van de EU?

Voldoen aan de EU-BBP-richtlijnen is een doorlopend proces. We hebben nu de basisprincipes behandeld. De actiepunten uit de audit zijn opgevolgd en onze vooruitgang is gerapporteerd aan het bedrijf dat de audit heeft laten uitvoeren. Onze volgende prioriteit is het systeem ‘levendig’ te houden en de kwalificaties en validaties van onze infrastructuur, materialen, processen en transporten verder aan te vullen en te documenteren.

Heeft u al uw initiële doelstellingen voor het project kunnen realiseren?

Ik denk dat we 90% van de projectdoelen hebben gehaald. Er zal altijd ruimte zijn voor verbetering, maar we hadden een pragmatische aanpak nodig. We moesten onze prioriteiten stellen binnen de grenzen van de EU GDP richtlijnen en Cogezaf’s business. We hebben zeker de basis behandeld. Nu is het aan Cogezaf om alle documentatie verder af te ronden en te zorgen voor de implementatie van alle procedures.

Marie France, het project is nu afgelopen. Wat was uw algemene ervaring met Pauwels Consulting?

We zijn zeer tevreden. De kwaliteit en de snelheid van het werk waren zeer goed. We beschouwen onze relatie met Pauwels Consulting als een succesvolle samenwerking. Het is een win-win situatie. We waren blij om te betalen voor de uitstekende service die we kregen. De samenwerking met Pauwels Consulting was over het algemeen een zeer prettige ervaring.

Zou u overwegen om in de toekomst weer met Pauwels Consulting samen te werken?

Ja, dat zouden we doen. We overwegen serieus om weer experts van Pauwels Consulting in te huren. Met name voor toekomstige GDP audits. Een beetje zelfcontrole heeft nog nooit iemand pijn gedaan (lacht).

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Dr. Veerle Deblauwe publiceert artikel over patent search

19 sep 2018
Als één van onze collega’s iets bijzonder doet dan zijn we bij Pauwels Consulting allemaal trots. Dr. Veerle Deblauwe, expert in patent search, publiceerde onlangs een artikel naar aanleiding van de Search Matters-conferentie in Den Haag. Hoog tijd voor een gesprek met deze bijzondere vrouw, over wie ze is en wat ze doet. Welkom in de wonderlijke wereld van patent search.
Veerle, kun je kort iets over jezelf vertellen?

Veerle: Ik ben Veerle Deblauwe. Ik voer al meer dan 15 jaar opzoekingen en analyses uit rond octrooien en andere wetenschappelijke informatie, ook wel patent search genoemd. Verder ben ik lid van de Belgian Patent Information User Group en Werkgroep Octrooien Nederland.

Ik heb vooral ervaring met octrooien en wetenschappelijke opzoekingen voor de polymeerchemie, de bouwsector – denk dakpannen, leien, gipskartonplaten en gevelplaten van vezelcement – en de farmaceutische industrie. Ik werk nu al vijf jaar als consultant bij Johnson & Johnson, waarvan het laatste jaar via Pauwels Consulting.

Dan heb je vast een uitgebreide academische achtergrond?

Veerle: Ik heb zowel een Master als een Doctoraat behaald in de Organische en Macromoleculaire chemie, beide aan de universiteit van Leuven.

In eenvoudige woorden, wat is patent search eigenlijk?

Veerle: Een octrooi beschrijft een uitvinding in detail en verleent de eigenaar het exclusieve recht om deze uitvinding te produceren en op de markt te brengen. In essentie is patent search dus opzoeken of er reeds octrooien gepubliceerd werden voor een bepaalde uitvinding.

Het is een belangrijk vakgebied omdat zo’n octrooiaanvraag enkel wordt toegekend voor echt nieuwe of vernieuwende uitvindingen. En voor elk nieuw product of proces moet ook nog worden nagegaan of er zeker geen inbreuk gepleegd wordt op reeds bestaande octrooien van anderen. In vaktermen wordt dit een ‘onderzoek naar de vrijheid van exploitatie’ genoemd.

Naast enkele andere bronnen, doe ik vooral opzoekingen in de octrooiliteratuur – de verzameling van octrooidocumenten. Hierin schuilt een grote uitdaging: je moet heel goed kunnen werken met de bestaande databases. Dat is geen sinecure omdat ze voortdurend evolueren. Je moet dus echt wel goed op de hoogte blijven.

Kun je ook iets meer vertellen over je huidige functie?

Veerle: Ik werk permanent voor Johnson & Johnson wereldwijd, zowel voor de wetenschappers en onderzoekers als voor de octrooigemachtigden. Ik werk in een klein team, de chemical patent searchers, van slechts twee personen: collega George Chiu uit de Verenigde Staten en ikzelf.

Het is voor ons erg belangrijk om de opdrachten die we krijgen met een kritische ingesteldheid en wetenschappelijke nieuwsgierigheid af te werken, binnen de gestelde termijn. Maar tegelijkertijd moeten we flexibel blijven voor dringende aanvragen die ertussen komen en een snelle afhandeling vereisen.

Onlangs werd er een artikel van je gepubliceerd?

Veerle: Dat klopt. Van 23 tot 25 april 2018 vond opnieuw de Search Matters-conferentie plaats in Den Haag. Deze internationale conferentie wordt elk jaar georganiseerd, afwisselend in Den Haag en München. De organisator, het Europees Octrooibureau, stelde Sofia Pires van de universiteit van Alicante en mij aan als rapporteur. Het resultaat verscheen in de septembereditie van World Patent Information, een tijdschrift in mijn vakgebied. Het was boeiend om de conferentie op die manier te kunnen bijwonen. In november ga ik trouwens ook naar de Patent Information Conference in Brussel, een andere conferentie georganiseerd door het Europees Octrooibureau.

Kun je die conferentiebezoeken goed combineren met je huidige taken bij Johnson & Johnson?

Veerle: Ja hoor, dat is prima combineerbaar. Zo’n conferentie duurt tenslotte ook weer niet zo lang – op Search Matters was ik bijvoorbeeld maar twee dagen aanwezig. Uiteraard bekijk ik ’s avonds even mijn mails en moet ik kort ervoor en erna wel een beetje bijbenen. En als ik op voorhand weet dat er iets belangrijk zit aan te komen, licht ik de juiste personen op voorhand al in dat ik moeilijk bereikbaar zal zijn.

Fantastisch dat je dit allemaal kunt combineren, Veerle. Nogmaals gefeliciteerd met je publicatie en bedankt voor het fijne gesprek!

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Koen en Tijs beklommen de Mont Blanc: het 4810 m hoge ‘dak van Europa’

21 aug 2018
Bij Pauwels Consulting hechten we veel belang aan een gezonde geest in een gezond lichaam. Veel van onze collega’s zijn erg sportief en nemen vaak – alleen of in team – deel aan leuke loopwedstrijden, fietsevents en andere sportieve activiteiten. Onlangs beklommen onze collega’s Koen De Borle, Recruitment Consultant bij Pauwels Consulting, en Tijs Billemon, Director IT & Business Coach, de top van de Mont Blanc (4810 meter hoog om precies te zijn). Een fantastische prestatie!

Wij hadden een kort gesprek met Tijs en Koen over de voorbereidingen voor deze extreme sportieve uitdaging en hun ervaringen tijdens deze spannende beklimming.

 

Beste Koen, beste Tijs, hoe zijn jullie op het idee gekomen om de Mont Blanc te beklimmen?

Koen: De bergmicrobe heeft ons al een hele tijd te pakken. Als kind gingen we allebei al met onze ouders naar de Alpen tijdens de zomervakanties. De natuur, de rust, het landschap, de gastvrijheid en de vele sportmogelijkheden kunnen onze liefde voor de bergen mee verklaren.

Tijs: Klopt helemaal. Op vakantie mag er voor ons gerust wat actie en avontuur aan te pas komen. De Mont Blanc is natuurlijk een populaire berg onder Alpinisten. En terecht, want het is een schitterende omgeving voor bergsportliefhebbers.

Koen: Het idee om de Mont Blanc te beklimmen is vorige zomer ontstaan. We zochten een nieuwe uitdaging en wilden letterlijk een stapje hoger zetten dan onze vorige bergsportervaringen.

Na wat opzoekwerk kwamen we terecht bij het Nederlandse Mountain Network en de ervaren berggids Jelle Staleman. Zij bieden begeleide en georganiseerde excursies aan, zowel in Europa als daarbuiten. We hebben niet lang getwijfeld, en besloten om ons in te schrijven voor het Mont Blanc Summit traject.

Mooi! Hadden jullie al ervaring met klimmen?

Koen: Enkele jaren geleden hebben Tijs en ik al een Alpine Tour gedaan in het Oostenrijkse Ötztal. Tijdens die 5-daagse tocht hebben we elke dag één top beklommen, met als hoogtepunt de Wildspitze die met 3774m de hoogste top van Tirol is. Daar hebben we dus uitgebreid kennisgemaakt met het bergleven, gletsjerwandelen, rotsklimmen en de meest courante touwtechnieken.

koen & tijs climbed mont blanc

Met wie hebben jullie de Mont Blanc beklommen? Met 2 of in een grotere groep?

Tijs: We hebben de expeditie gedaan met een vriendengroep van 4. We kennen elkaar al lange tijd en deden ook de vorige Alpine Tour samen, en we wisten dus ook dat we elkaar kunnen vertrouwen. Bij onze groep sloten nog 2 Nederlanders aan, via Mountain Network. In totaal waren we dus met 6.

“Als alles goed gaat, kan in principe iedereen die het wil die berg op. Maar als het fout gaat, dan zijn ervaring en inzicht cruciaal.”

Hoe was de begeleiding tijdens jullie avontuur?

Koen: Wel, we hebben er expliciet voor gekozen om deze tocht met deskundige begeleiding te doen. En achteraf was dat zeker de beste keuze. Het programma bestond uit een voorbereidingstraject, waarbij we ter plaatse oefeningen voor onder meer ijs- en rotsklimmen en gletsjerwandelen hebben gedaan.

Mont Blanc challenge

De eerste dagen werden we begeleid door twee lokale gidsen, en voor de topbeklimming was er 1 op 2 begeleiding. Naast fysiek en technisch hebben zij ons ook mentaal voorbereid. Velen willen immers koste wat het kost die top halen, maar ervaren gidsen kunnen je wijzen op gevaren, bijzondere omstandigheden of dramatische ervaringen waardoor het soms gewoon niet mogelijk is om de top te halen.

Daarvoor alleen al is het eigenlijk noodzakelijk om begeleiding te zoeken als je een dergelijke uitdaging aangaat. Als alles goed gaat, kan in principe iedereen die het wil die berg op. Maar als het fout gaat, dan zijn ervaring en inzicht cruciaal. Als zij dan beslissen om niet te gaan, kan je daar maar beter gewoon op vertrouwen. Of je leven geven.

Welke voorbereidingen hebben jullie getroffen?

Tijs: Uiteraard hebben we voor deze expeditie niets aan het toeval overgelaten. We deden regelmatig eens een langere fietstocht of looptraining om de basisconditie en de uithouding te trainen. Daarnaast vereist zo’n beklimming ook aangepast materiaal zoals specifieke kledij en schoenen voor Alpineterrein.

De organisatie voorzag ook het meeste technisch materiaal: een klimgordel, helm, musketons, touwen, een ijspikkel en stijgijzers. Bij het pakken van het materiaal is het zaak om enkel strikt noodzakelijk materiaal mee op de berg te nemen. De rugzak weegt al snel 8 tot 12 kilogram. Hoe meer materiaal en kledij je meeneemt, hoe zwaarder de beklimming …

Koen: We namen ook deel aan de introductiedag in de klimhal in Nieuwegein (NL), die door Mountain Network werd georganiseerd. Naast praktische info en een kennismaking met andere deelnemers, werden we ingeleid in muur- en rotsklimmen. Balans en stabiliteit zijn prioritair, en dus lieten ze ons bijvoorbeeld geblinddoekt de muur opklimmen. Op die manier leer je echt wel je voeten zetten, en zoek je altijd de beste positie.

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Diego liep de Al Andalus Ultimate Trail!

20 jul 2016
Sommige mannen kopen voor hun 40ste verjaardag een moto, anderen een sportwagen en nog anderen lopen in 5 dagen tijd 230 kilometer door Andalusië bij een temperatuur van 40 graden. Wij spraken met een man uit die laatste categorie: Diego De Doncker, Site Inspector bij Pauwels Consulting. Een onwaarschijnlijk knap verhaal!

Diego, twee weken geleden vertelde je ons dat je ter ere van je 40ste verjaardag ging deelnemen aan de Al Andalus Ultimate Trail, een ‘ultrarun’ van 5 dagen in Andalusië. Inmiddels ben je terug in België. Dus… Hoe heb je de Al Andalus Ultimate Trail ervaren?

Diego: Het was een fantastische ervaring! Ik heb heerlijk gesport -en behoorlijk afgezien- in een mooie omgeving met prachtige mensen om me heen. Ik veel leuke mensen ontmoet.

Klinkt goed Diego. En behoorlijk intens. Klopt het dat je ook nog eens met een blessure aan de Trail begonnen bent?

Diego: Ja, inderdaad. Drie weken voor de start kreeg ik een ontsteking in de rechterknie waardoor ik noodgedwongen rust moest nemen. Een aantal dagen voor de trail ben ik dan naar Andalusië gereisd om te wennen aan de warmte. Het is er nu 40 graden Celsius! Blijkbaar heeft de combinatie van rust en warmte in die eerste dagen een positief effect gehad. Enkel in de vierde etappe kreeg ik na 45 kilometer wat last. Toen moest ik nog 22 kilometer gaan want het was een etappe van 67 kilometer. Gelukkig gaf het medische team me een pijnstiller. Daarna kon ik snel verder maar ik heb die dag uiteindelijk toch ongeveer een half uur verloren.

Hoe zag een typische dag tijdens de Trail eruit?

Diego: De dag begon altijd rond 6.30u. Dat was nodig omdat we meteen een ontbijt met veel koolhydraten moesten voorbereiden en opeten. Vervolgens kleedden we ons om, vulden we onze camelbak met water en voedsel en begonnen we aan onze stretchoefeningen. De start werd meestal rond 8.30u of 9.00u gegeven. Tot mijn verbazing behoorde ik tot de kopgroep. Daarom vertrok ik altijd als een van de laatsten aan de etappe. Na aankomst kregen we water, cola, energiedranken en fruit. Er stond ook altijd een ijsbadje klaar om de benen in te steken. Dat helpt bij de recuperatie. De dag werd altijd afgesloten met een deugddoende massage, een briefing over de volgende etappe en een avondmaaltijd. Rond 21.30u lagen de meesten al te slapen. In een veel te warm tentje uiteraard. (lacht)

Wat was je moeilijkste moment tijdens de Trail?

Diego: Dag 2! Tussen kilometer 20 en 31 hadden we een zware beklimming. Die liep langs een steil bergpadje met grote en kleine stenen. Daar moesten we zeer geconcentreerd zijn! Aan de ene kant hadden we de bergwand, aan de andere kant een ravijn. Er was geen schaduw, geen wind en in de volle zon haalde het kwik gemakkelijk 42 graden. Daardoor raakte ik ook snel zonder water. Geen pretje!

Wat heeft je door deze moeilijke momenten gehaald?

Diego: Ik wilde met deze trail nog eens mijn grenzen opzoeken en erover gaan. Wanneer ik het moeilijk had dacht ik dus altijd “Zo, daar is uw grens. Wat ga je doen? Op de tanden bijten en doorgaan uiteraard!”

Wat was het moeilijkste? Het fysieke of het mentale aspect?

Diego: Fysiek gezien was ik blijkbaar goed voorbereid. Ik liep elke etappe een beter resultaat en naar het einde toe werd ik steeds sterker. Op de eerste dag en de tweede dag eindigde ik als 36ste, op de derde dag als 33ste, op de vierde dag als 29ste en op de laatste dag zelfs als 12de. In het eindklassement stond ik uiteindelijk op de 29ste plaats. Fysiek ging alles dus goed; het mentale aspect was moeilijker. ’s Morgens stond ik op met spierpijn en blaren op mijn voeten. Ik moest me elke ochtend weer opladen en door die eerste pijn heen bijten.,Daarna was het ieder voor zich, want na een uur liep iedereen toch alleen. En dat soms voor de rest van de etappe. Het parcours was dan ook nog eens zo gemaakt dat er zelden of nooit een dorpje op je weg kwam. Een behoorlijke beproeving dus.

Heb je ooit aan opgeven gedacht?

Diego: Nooit! Ik heb enorm veel tijd in mijn voorbereiding gestoken. Dat was best een opgave voor mezelf maar ook voor mijn echtgenote en mijn kinderen. Ze hebben mij vaak moeten missen. In het weekend een uitstapje doen? Nee, papa gaat een lange duurloop doen. Papa, gaan we voetballen? Nee, papa moet gaan lopen en daarna naar de kine… Ik kon het tegenover mezelf en mijn gezin gewoon niet maken om op te geven. No way!

Waaraan dacht je tijdens het lopen?

Diego: Tijdens het lopen maak ik altijd mijn hoofd leeg. Ik heb dus niet veel nagedacht. (lacht) Soms vond ik het wel jammer dat ik de schitterende plaatsen op de weg niet met mijn familie of vrienden kon delen… maar veel tijd om daarover na te denken was er nooit. Ik moest altijd vooruit.

Wat was het mooiste moment tijdens de Trail?

Diego: De aankomst na de langste dag. Die dag hebben we 67 kilometer gelopen. Ik had nog nooit meer dan 44 kilometer op een dag gelopen dus daar was ik vooraf wel wat bang voor.

Wat dacht en voelde je toen je de finish bereikte?

Diego: De laatste etappe was voor mezelf de beste. Ik finishte tussen en voor kerels waar ik de vorige dagen ver achter eindigde. Ik was vooral trots dat ik na 5 dagen nog zo ‘fris’ en sterk voor de dag kwam. Na de aankomst kwamen er natuurlijk ook veel emoties los.

Wat zal je voor altijd bijblijven?

Diego: Er stonden zoveel verschillende mensen en nationaliteiten aan de start. Bouwvakkers, verplegers, topbankiers, topingenieurs (die wolkenkrabbers plaatsen in het midden-oosten), fabrieksarbeiders… En toch is op zo’n moment iedereen gelijk. Iedereen heeft hetzelfde doel. Iedereen ziet af. Iedereen helpt elkaar door moeilijke momenten. Iedereen motiveert en troost elkaar. Prachtig!

Heb je al nieuwe sportieve doelen?

Diego: Niet direct. Dit zal nog wel enkele weken in mijn lijf blijven hangen. Maar ik heb wel de smaak te pakken en ik zal in de toekomst zeker nog wel eens een andere extreme uitdaging zoeken en aangaan.

Heb je nog advies voor mensen die zo’n ‘zotte’ uitdaging willen aangaan?

Als je zoiets wil doen, zoek dan goed naar iets dat echt bij je past. Verder geldt voor alles hetzelfde: als je voor iets gaat in het leven, dan moet je niet half, niet lauw, niet warm, maar gloeiend heet ervoor gaan!

Dat zijn mooie woorden om mee af te sluiten, Diego. Nogmaals gefeliciteerd met je topprestatie en veel succes met je volgende projecten!

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Al Andalus Ultimate Trail? Diego is er klaar voor!

06 jul 2016
In onze reeks 'Pauwels People” stellen onze collega’s zich voor en vertellen zij hoe zij hun werk bij Pauwels Consulting en bij onze klanten ervaren. Vandaag maken we kennis met Diego De Doncker, Site Inspector bij Pauwels Consulting. Diego vertelt over zijn huidige project en over de extreme sportieve uitdaging die hij binnenkort aangaat. Benieuwd? Lees dan snel verder!

Diego, kun je jezelf kort voorstellen?

Diego: Zeker! Mijn naam is Diego De Doncker. Ik woon in Ruiselede met mijn echtgenote Ann, mijn dochter Axelle (12) en mijn zoon Jérome (9). “Ik heb ervoor gekozen om ter ere van mijn 40ste verjaardag deel te nemen aan de Al Andalus Ultimate Trail, een zogenaamde ‘ultrarun’ van 5 dagen.”

Wat is je achtergrond?

Diego: Ik heb Bouwkunde gestudeerd. Daarna heb ik ervaring opgedaan als ploegbaas in de ‘appartementsbouw’ bij Christiaens A&J, als werfleider op de afdeling ‘High Voltage / Low Voltage’ bij Imtech en als projectleider voor ‘Wegeniswerken’ bij Norré-Behaegel.

Hoe en wanneer ben je met Pauwels Consulting in contact gekomen?

Diego: Ongeveer 4 jaar geleden heb ik voor het eerst contact gehad met Jan Fyens, huidig Key Account Director en Partner bij Pauwels Consulting. Ik had onmiddellijk een goed gevoel bij dat gesprek. In eerste instantie gingen we ervan uit dat ik op een project voor Elia zou gaan werken, maar uiteindelijk is het een project voor Tuc Rail geworden.

Kun je kort iets vertellen over je huidige project?

Diego: Momenteel volg ik voor Tuc Rail in Melle de constructie op van polyvalente werkplaatsen en kleine bijgebouwen.

Wat is jouw betrokkenheid bij dit project?

Diego: Ik controleer of alles volgens de plannen wordt uitgevoerd. Verder volg ik ook de vorderingsstaten op.

Ik heb gehoord dat je binnenkort 40 jaar wordt en dat je dat op een speciale wijze zal vieren?

Diego: Dat klopt. Ik kies niet voor de typische ‘midlife motor’ als verjaardagscadeau. Ook niet voor andere ‘standaard’ uitspattingen… (lacht) Ik heb ervoor gekozen om ter ere van mijn 40ste verjaardag deel te nemen aan de Al Andalus Ultimate Trail, een zogenaamde ‘ultrarun’ van 5 dagen.

Wat is een ultrarun precies?

Diego: Een ultrarun is een duurloopwedstrijd. In dit geval lopen we tussen 11 juli en 15 juli 230 kilometer door Andalusië. Dat wil zeggen: gemiddeld 46 kilometer per dag en 7.200 hoogtemeters bij een gemiddelde temperatuur van 40 graden.

Ik wil mijn grenzen nog een keer aftasten.

Daar begin je niet zomaar aan, neem ik aan?

Diego: Nee dat klopt. Ik leef al 8 maanden als een pater (lacht). Dat betekent geen alcohol, aangepaste voeding en voldoende rust. Met voldoende rust bedoel ik dan bijvoorbeeld vroeger terugkomen van feestjes in het weekend om de volgende dag een pittige training aan te kunnen.

Vanwaar de beslissing om aan deze ultrarun deel te nemen?

Diego: Sporten zonder doel vind ik maar saai. Daarom zocht ik een extreem evenement waar toch een gemoedelijke sfeer rond hangt. Ik wil mijn grenzen nog een keer aftasten.

Hoe zien je laatste dagen voor de Trail eruit Diego?

Diego: Vooral veel rusten. En er staan ook nog een paar korte trainingen met lage intensiteit op het programma.

En ga je er rustig naartoe reizen?

Diego: Toch wel. Ik kom twee dagen voor de start aan. Zo kan ik toch nog wat rusten en vooral ook gewoon worden aan temperaturen van 40°C en warmer.

Dat lijkt me behoorlijk heftig Diego. Ik ben benieuwd naar de afloop van je avontuur. Mag ik je na je deelname contacteren om je ervaringen in Andalusië te bespreken?

Diego: Absoluut! Ik ben net zo benieuwd als jij! (lacht)

Alvast bedankt voor dit interview Diego, zeer veel succes en plezier in Andalusië en tot binnenkort. We kijken ernaar uit!

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Pauwels people

Zermatt Marathon 2014

07 okt 2014
Op zaterdag 5 juli liepen Bert Pauwels, Niels Declerck en Pascal Verbaere van Pauwels Consulting de Zermatt Marathon en de Zermatt Halve Marathon. En Bert, Niels en Pascal zijn alle drie in hun opzet geslaagd! Een bijzonder knappe prestatie die mooie verhalen en foto's opleverde. Tijd voor een sfeerverslag dus!

Heren, jullie hebben het gehaald. Vertel! Hoe hebben jullie de marathon ervaren?

Bert: De Zermatt Marathon was een geweldige ervaring! De eerste 20 kilometer van St. Niklaus tot Zermatt waren licht hellend. Die heb ik comfortabel kunnen lopen. Maar toen we Zermatt uitliepen…

Niels: Toen kwam er een bijzonder steil stuk. Toen we het dorp uitliepen moesten we 7 kilometer lopen aan een gemiddeld steigingspercentage van 13 tot 14%. Pure waanzin.

Pascal: Die helling leek nooit te eindigen. Ik kon daar bijna niet meer lopen. Ik heb dan ook flinke stukken gewandeld. Maar omdat het einde nooit leek te komen was het mentaal zwaar.

De race was dus fysiek én mentaal zwaar?

Bert: Absoluut! Dat stuk van 7 kilometer was loodzwaar. We liepen daar een grote skipiste op. De eerste 300 meter van die helling heb ik nog gelopen. Daarna heb ik gewandeld. Ik was compleet gekraakt (lacht).

En na die 7 kilometer moest je nog een lang stuk natuurlijk.

Bert: Inderdaad. Gelukkig kwam er toen een licht glooiend stuk. Daar kon ik terug afwisselen tussen lopen en wandelen. Op die manier kon ik wat recupereren en mijn spieren weer wat ontspannen.

“Op het einde kwam er nog een ‘surprise’.”

Pascal: Maar toen kwam er nog een helling…

Bert: Juist ja. Tijdens de race was ik een Française tegengekomen die al 25 bergmarathons had gelopen. Zij vertelde me dat er op het einde van deze marathon nog een ‘surprise’ kwam. Ik was heel benieuwd wat die surprise was. Ik dacht dat er iets leuks zou komen aan de finish. Maar de ‘surprise’ bleek een onmogelijke helling van 3 kilometer lang. Recht naar de finish.

Pascal: Dat was mentaal zeer zwaar. Op die helling kon je echt niet lopen.

Hoe heb jij die laatste helling ervaren, Niels?

Niels: Die helling was inderdaad enorm steil. Dat deed écht pijn! Het was een muur. Er liep niemand op. Achteraf vroeg ik me af: “Ik heb de streep in 4u24 gehaald. De winnaar in 2u55.

Hoe zou hij die passage gelopen hebben?”

Lopen in de bergen is duidelijk een aparte sport. En die winnaar liep in a whole other league (lacht).

En toch hoorde ik dat je ‘de muur’ twee keer bent opgelopen?

Niels: (lacht) Inderdaad. Bert had me voor de helling gebeld. Hij vertelde me dat hij nog 3 kilometer moest lopen. Toen ben ik naar beneden gerend om hem even extra te motiveren. Ik had nog wat overschot en op zo’n moment kun je echt een mentale boost gebruiken. Ik ben de laatste anderhalve kilometer met Bert terug naar boven gestapt.

Bert: Nog eens bedankt Niels. Ik was mentaal en fysiek uitgeput. Die laatste helling was echt onmogelijk steil. Daar heb ik lang over gedaan. (lacht)

Dat is teamwork Niels! Mooi. En je had dus nog overschot! Heb je zo comfortabel gelopen?

“Tijdens en na de Marathon van New York had ik meer last. Nu heb ik goed gedoseerd.”

Niels: Eigenlijk wel ja. Ik sport veel en ik had vooraf goed getraind. Ook op de loopband. En ik heb mijn race goed gedoseerd omdat ik wist dat het een hele lange inspanning zou worden. Ik heb ook bewust genoten van de omgeving en de uitzichten. We liepen in een prachtig decor. Ik ben zeer blij dat alles goed verlopen is en dat ik zonder problemen boven ben geraakt.

Wat was jullie moeilijkste moment?

Pascal: De hellingen na Zermatt en voor de finish leken nooit te eindigen. Dat waren echt moeilijke momenten.

Bert: Dat geldt ook voor mij. Toen ik 25 kilometer achter de rug had stonden mijn spieren op het randje van blokkeren. Ik kon mijn spieren nog maar moeilijk bewegen. En dan kwam ik tot de conclusie dat ik nog maar in de helft van de race zat en dat ik nog een kleine 20 km moest lopen. Dat was een heel moeilijk moment.

Niels: Ik had het na 30 kilometer even moeilijk. Dat was na die lange helling. Maar ik heb nooit een écht zwaar moment gekend. Ik dacht nooit dat het niet zou lukken. Ik heb nu ook niet veel spierpijn. Tijdens en na de Marathon van New York had ik meer last omdat ik me toen op mijn tijd geconcentreerd heb. Nu heb ik me op de afstand en op het parcours geconcentreerd. Ik wilde gewoon op een goede manier boven komen. De tijd deed er niet toe.

“Ik vreesde dat ik noodgedwongen moest opgeven.”

Hebben jullie ooit aan opgeven gedacht?

Pascal: Nee, nooit. Ik heb altijd gezegd: Ik ga mijn doel halen. Er was geen andere optie. De race was mentaal erg zwaar maar ik zou het meteen weer doen.

En jij Bert?

Bert: Goh, ik weet het eigenlijk niet. Ik denk niet dat ik aan opgeven heb gedacht. Ik was daar niet mee bezig. Ik was wel bezorgd over mijn tijd. Ik wilde niet buiten tijd aankomen. En ik was ook erg bezorgd over mijn spieren. Ik vreesde op een gegeven moment dat ik noodgedwongen zou moeten opgeven. Dat zou ik moeilijk kunnen aanvaarden. Maar mentaal was ik sterk. Het is fijn dat ik daar altijd op kan rekenen.

Bert, voor de race gaf je aan dat je weinig getraind had. Heb je hier zaterdag veel last van gehad?

Bert: Ja (lacht). Zeg maar gerust dat ik hier ‘heel veel’ last van heb gehad (lacht). Bij een gewone marathon loop ik de eerste 30 kilometer meestal comfortabel. Daarna kan het moeilijker worden. Maar de hellingsgraden waren hier fenomenaal. Daar moet je echt voor trainen. Omdat ik dat niet gedaan had waren mijn spieren op een bepaald moment zo verkrampt dat ik mijn benen niet meer kon plooien. Ik heb me toen zowel mentaal als fysiek moeten ontspannen. Op zulke momenten leer je echt hoe je je energie moet verdelen om de eindmeet te halen. Je leert je spieren onder controle te houden. Dat vergt veel energie en concentratie.

Waaraan dachten jullie tijdens het lopen, Niels en Pascal?

Niels: Ik heb gewoon genoten van de bergen en de omgeving. En ik heb me ook erg op mijn wedstrijd geconcentreerd. Ik wist dat ik rustig moest blijven. Ik heb niets geforceerd. Toen ik ingehaald werd heb ik er bewust voor gekozen om de andere lopers niet te volgen. Ik heb mijn eigen tempo gelopen. Ik heb mijn hartslag voortdurend in de gaten gehouden. Zo werd het een aangename wedstrijd.

Pascal: Als je met je hoofd en je hart zo’n doel kunt bereiken: dat is geweldig. Ik heb me zelf voortdurend op karakter vooruit geschreeuwd.

“Opeens realiseer je je wat motivatie met een mens kan doen.”

Wat was jullie mooiste moment?

Niels: Ik herinner me het publiek tijdens onze passage door Zermatt en mijn aankomst op 2585 meter hoogte. Het uitzicht daar was geweldig. En ik was heel blij dat ik de race op een goede manier had volbracht.

Pascal: Ik heb echt genoten toen ik na aankomst op de top van de berg een douche had genomen en van het uitzicht stond te genieten. Dan voel je je goed: het doel is bereikt, het zonnetje is er en het uitzicht op de Matterhorn is fenomenaal mooi.

Bert: Ik heb verschillende mooie momenten gekend maar het toekomen was echt fantastisch. Dan realiseer je je opeens dat je op de berg staat. En dan realiseer je je ook wat motivatie met een mens kan doen. Deze onderneming bewijst voor mij eens te meer dat als je écht iets wilt en als je je écht concentreert, je vaak meer kunt dan je zelf voor mogelijk houdt. Achteraf gezien moet ik wel zeggen dat het wellicht niet verstandig was om (vrijwel) ongetraind aan de start te verschijnen. (lacht) Maar als je écht diep gaat dan kan er veel.

Bert: Verder heb ik ook echt genoten van de natuur. En van de mensen onderweg. Tijdens zo’n race is één blik vaak genoeg om te weten dat de andere lopers met dezelfde problemen kampen. Dan sta je er niet alleen voor. Ik heb tijdens de race een aantal fijne babbels gehad. Vooral na de eerste skipiste zat ik diep. Ik was mentaal gekraakt. De babbels met de andere lopers hebben me toen terug in een flow gebracht. Daardoor kon ik blijven doorgaan. Daardoor kwam de eindstreep kilometer per kilometer dichter.

Wat dacht je toen je boven kwam?

Bert: Tijdens de race heb ik vaak gedacht “I’m all in, maar dit doe ik nooit meer”. Ook op de tocht dacht ik: “Het is nu goed dat ik dit gedaan heb, maar ik doe dit nooit meer. Dit is bovenmenselijk…”

En nu?

Bert: Tja… Ik ga dit nog doen (lacht). Met dat verschil dat ik me nu realiseer dat ik echt moet trainen voor de hellingen.

Wat dacht jij toen je boven kwam Pascal?

Pascal: De halve marathon was een moeilijke maar ook een hele mooie ervaring. Het gevoel op de top is onbeschrijflijk. Ik zal dit nooit van mijn leven vergeten. Ik heb de afgelopen dagen al flarden van de race herbeleefd. Dan zie ik stukjes van de race en de aankomst. En van de omgeving. En Zermatt, het dorp zonder auto’s. Deze deelname was één prachtige ervaring.

Hebben jullie al nieuwe sportieve doelen?

Pascal: Jazeker. Op 26 juli loop ik wellicht l’Ardennaise, een uitdagende loopwedstrijd van 22,5 km in de buurt van St. Hubert. Dat is voor mij één van de mooiste streken van België. Als mijn benen en mijn hoofd voldoende gerecupereerd zijn dan ga ik zeker mee. Nu ga ik eerst nog even rusten. Dan zien we wel weer.

Niels: Op 3 augustus neem ik samen met mijn collega’s Tijs Billemon en Dieter Uyttersprot deel aan de halve trio-triathlon in Eupen. Dieter zal dan 1,9 km zwemmen, Tijs zal 80 km fietsen en ik zal 21 km lopen. Ik kijk ernaar uit.

Contacteer ons

Heb je vragen voor ons? Neem contact op!

"(Vereist)" geeft vereiste velden aan

maxime_van_belle
Maxime van Belle Content Marketeer
+32 9 324 70 80
contact@pauwelsconsulting.com

Privacy ⎢ Cookie ⎢ Terms ⎢ Disclaimer

© Pauwels Consulting NV